Kalbimin en kararmış köşelerini törpülüyorum. Ve bakıyorsun öyle. Kuşkusuz pişman olacaksın. En büyük pişmanlığın ben olacağım! 

    

Turgut Uyar

Hiç unutmam

Ben küçükken

Insanlar ölmez,

Bakkallar kapanmaz,

Tırnaklar uzamaz,

Papatyalar hiç solmazdı.

Kendime sürekli hatırlatmam gerekiyor:
-Kızım hayat senin duygularına göre değişmiyor, yapman gerekeni yap!
Ama inanın bazen beni ben bile dinlemiyor.
Var öyle bir dünya.
Gözünüzü kapatıp açtığınız yerde,
Kuşkusuz yaşıyoruz.

Papatyalar kusmak istiyorum.

Laf lafı açar bayım.

Dünya

Sen

Ne 

Güzel

Şeysin

Öyle(!).

Kuşların kafesi, bizim dünyamız. Öyle farksız. Böyle uçup gidilesi. Hayallerimiz kurtarır bizi. Buna izniniz var ise. Evet! Korkağın tekiyim, bu yüzden kaçıyorum. Kelimelere sığınıyorum. Onlar seviyor kaçan ruhları. Ziyadesiyle rahatım yerinde bayım. Içiniz rahat etsin. Gülüyor musunuz? Gülün tabi. Gamzelerinizden öpüyorum bayım.

Kuşlar bizi sevmiyor mu bayım?

öyle ya ince ince dökülüyorum kendimden.
mutluluğumu bağladığım her düğümü çözüyorum.
sonra işte
böyle zorlaşıyor yazmak.


iyi günler geçirin.