30 Ağustos 2013 Cuma

bayım.

ölüm soğuk gelir, kalplerimize kaynayan kazanlar yerleştirir. boğazımıza tonlarca düğüm. birçok anlam kaymasıyla birlikte yıldızlara hasret ruhlar oluşur. oluşur diyorum çünkü oluşturuyorum. küçülüyorum. olduğunca. ellerime eldiven gerek. anlamıyor musunuz? soğuk.

-ihtiyacım var. kokun dahil kalbine. 
sevmelere. 
bakınız
ben kalıcı değilim bayım.-

bazen geri getirmek için can atıyorum. ama rahatım bakma sen gözümdeki yaşa. bak ben iyiyim. bu kadar seviyorum. noktasına kadar cümlemin. belki kar taneleri. kışı seviyorum bayım. kışın sizi seviyorum bayım. ama ben kalıcı değilim bayım.

yelena bryksenkova no Tumblr
bazen
yoruluyorum bayım
ama benim ikinci bir fincanım yok



26 Ağustos 2013 Pazartesi

Ne desem boş. Mutluluk bu dünya kavramına sıkışacak bir kelime olmamakla birlikte içini bizler veyahut sizler dolduramıyorsunuz.

her seferinde aynı soru
benim burada ne işim var?
gitmiş olmam gerekirdi 
kendimden bile
çünkü zor
taşıyamadığım bir kalbe sahibim
ve inanın 
bu dünyada zor.


19 Ağustos 2013 Pazartesi

Benim.

Birdenbire yola çıkma kararı alıyorum. Kabul ediyorum belki daha önceki yazılarımda da birçok kere bu kararı almış bulunmakla birlikte yerimde saydım. Şimdi farklı sevgili okuyucum şimdi daha farklı. Teker teker ayrılıyorum arkadaş dediğim kavramlardan. Kendimi dostuma bırakıyorum. Ancak kitaplarım ile birlikte. Öğreticiliğimi yapacağım bir yılın içine giriyorum, her şey kadar heyecanlıyım. Sanki geçirdiğim sıkıntılı yılı yıkmışım gibi.

Derin nefeslerimi sensiz alıyorum sevgili. Sensiz seviyorum mevsimleri. Sensiz ilk yolculuğuma çıkıyorum. Kolay olanı ortaladım. Hayatımın en ortasında. Öylece bir masalın böylece içine giriyorum ve karıştırmadan duygularımı sessizce çiziyorum yolumu. Selam olsun sizlere, parçasından en bütününe selam olsun.

temiz gökyüzüme
temiz insanımla
ne mutluluk !
bu işte
benim hayatım.

11 Ağustos 2013 Pazar

Çıkış kapısı.

Gelebilirsin.
Kitaplarımız ile.
Gidebiliriz.
Oylesine mutluyum.
Icimdeki tırtıllar çıkmış olmalı kozalarından.
Hissediyorum.
Seviyorum.
Safranbolu ilçesini.
Yeniden.
Şekilleniyor.
Hayatım böylece.
Saygılar.




7 Ağustos 2013 Çarşamba

kaç kişi?

Kimse iddia edemez benim oyun oynadığımı bir başkasına. En büyük oyunumu kendime oynadım. Ne denli istekliydim kim bilir. Yeni yeni karakterler oluşturdum önceleri. Hoş olmadı hep kızdım kendime. Sonra mutlu olmam gerektiğini söylediler. Daha çok kızdım. Olusturdugum çocuk hep sinirli. Nedeni yok. Aslında inkar ediyorum. Çünkü bunu öğrendim. 

Hep o ön plandaydı. Bana ihtiyaç yoktu. Ne büyük yalanlar söyledim gün içerisinde kendime. Isteklerimin tersine koştuğum sıralarda kaçtım. Senden. En dipteyim. Seninleyken aşağılık ben mutluyum. Kendimse hiç. Ama son oyunumdu. Her şeyi herkesi terk ettim. Yeni bir kimlik.

Bilmiyorum belki bu da oyundur. Kendimden uzaklaşmak istiyorum. Kafam kaç kişi?