her güzel şeyin bir derdi mutlaka var

her mutluluğun da. ama ben ne dayanabiliyorum ne de hayatımın sorumluluğunu alabiliyorum artık. bu kadar kolay yaşanırken niye bu kadar zor olaylar. ya da ben aptalım ve kavrayamıyorum olanları, değişiklikleri. kendimden uzun zamandır bu denli tiksinmemiştim. şimdi zavallı gibi gelmişim buraya bu sözleri tekrar tekrar yazıyorum. bütün yazdıklarımın özeti bu.

ve

ben

'seviyorum'lara

kıyamaz

bi

kız

oldum

çıktım

bekle.

beni mutluluktan hüzünlendiren 'şu an'a

tanıklık edin 

yalın ayak koştuğum benliğime yakınım

bütün o sevmeleri geçtikten sonra orda beni bekleyen 

kızım

yakınım sana.

 sığamıyorum
 evime,
   okula,
     koca
        sokaklara
aldığım bütün derin nefeslerin arkasında içimi acıtan bir şey var. adını bulamadığım. her seferinde kirpik uclarıma kadar yayılan tarifsiz sancı. kafamın içinden tiksiniyorum. bütün bunları oluşturan kitaplardan, insanlardan, durduk yere yoran o insanlardan nefret ediyorum. kabul ediyorum. gayet iyi giden düzenimi ben bozuyorum.