31 Aralık 2014 Çarşamba

11 Aralık 2014 Perşembe

Ben mi?

Bakıyorum. Büyük acılar. Sonra diyorum sana da yazık be kızım. Halbuki hep gülerim. İşim bu benim. Gülmek yani. İş olmalı yoksa bu kadarı niye derler adama. Demezler onu da biliyorum. Bari onu bilmeseydim. Ama fena da sayılmaz. Neyse. Bu saatte yazıyorsam bir anlamı olsun isterim. Ama yok. Neyse. Çok canım acıdı. Keşke akıllı bir kız olup ağlamasaydım. Akıllı kızlar hiç ağlamazmış. Küçükken büyük annem kulağıma söylemişti. Siz duymadınız. O zamandan başladı acım. Büyüdü. Yalan yok onu da aldım büyüttüm. Hayır korkmadım. Akıllı kızlar korkmazmış. onu da kulağıma söylediler. Siz duymadınız. Duysanız bilirdiniz beni. Neyse. Adamlar görüyorum. Keşke görmesem. Ayıptır söylemesi şu sıra sevmiyorum hiçbirisini. Ayıp mı söylediğim? Tamam hadi ayıp. İşin aslı bütün ayıpları yedim acılarımla birlikte. Üç gün acıkmam.


öpüyorum hepinizin acılarından.