27 Ocak 2014 Pazartesi

.

Annem bana hamileyken karamsar bir kadınmış.
sanırım umutsuz olmamın sebebi bu.

Karanlık bir odada doğmuşum.
sanırım güneşe alerjim olmasının sebebi bu.

Bir çocuk sevmiştim.
sanırım sevemeyişimin sebebi bu.

Büyüdüğümde insanların karşısında hiç ağlamadım.
sanırım onlardan nefret etmemin sebebi bu.

Artık cümle kurmuyorum.
sanırım güvenmeyişimin sebebi bu.

Eskisinden çok okuyormuşum
sanırım kaçmak eylemini bu şekilde gerçekleştiriyorum, sebebi bu.

Kalbim kaşınıyor.
sanırım yazıyor olmamın sebebi bu.

Hayal kuramıyorum.
sanırım gelmeyeceğini artık kabullendim.



biraz dinler
biraz uyuruz


20 Ocak 2014 Pazartesi

'Ölmeyi düşündüm'

Biz seviyoruz mutsuz olmayı. Bir çiçek koparsa bir genç, kendimizi suçlu buluyoruz. Kitaplar yazıyoruz daktilolar eşliğinde. Kalplerimizi temizliyoruz, sorgusuz sualsiz gidiyoruz. Boş versenize. Herkes biz olsa bizden biz olmaz. Neyi anlatıyorum ben. Ama lütfen kızmayın bana. Içinizde ikiliyi yaşadığınız olmuştur. Anlayıverin beni. Tam bir şeye karar kılmışken zıttını savunan yine ben. Biz oluyorum birden. Oyun oynamak istemiyorum. Bu ben değilim. Balığımı alıp gitmek tek cazip gelen seçenek. Boş versenize. Balıklar ölmesin.







Tam üçgün sırtüstü yattım
Ölmeyi düşündüm
Ölüyü değil
Ölmeyi
   -Turgut Uyar

17 Ocak 2014 Cuma

'Şunu öğrenmelisin: Sen hiçbir şey değilsin. Seni senden çalan toplumdur.'
                                                                                Tezer Özlü

Her yapılanı bir nebze kabul edebilirdim lakin beni kendi gözümde küçük düşürmeleri inanılır şey değil. Bakıyorsunuz yaşıyorlar. Ellerine geleni kopararak hunharca yaşıyorlar. Bir topluluğun insanı olmayacağıma dair söz veriyorum. Birey kavramını yıkan o iğrenç topluluk.

İyice paranoyaklaşıyorum ve buna sebep olan insanlardan tiksiniyorum dostum. Yaşamak kavramından soyutlanacak kadar. Kendimi koruyamadığım hissiyatı, bulunduğum ortama karşı nefretim, içimde büyük balonlara üfleyen küçük çocuklar yetiştiriyor. Ve anlayamıyorum. Neden yapıyorlar bunu?

10 Ocak 2014 Cuma

böylece dostum

uzun sessizlikler korkuları tetikler. kimliği belirsiz insanların menziline gireriz böylece. o an yaşamak ve ölmek arasında git geller başlar. demek istediğim seçim yapmamız değil. o an orada ölecek olmamız.

1 Ocak 2014 Çarşamba

zamanla aramda anlaşamadığımız hususlar var. ki ben kimi zaman çabalardım. gündüzlerimi iyi geçirmek için. geceleri susmak için. bir kahve içmek adına bir saat için. artık saat takmıyorum. telefonumun varlığından bi'haberim. 2014 olmuş, bir yaş daha. sizin de içiniz titretmiyor mu? ben sevemedim bu olayı.